Θέλω να νιώσω τη σάρκα των χειλιών σου καθώς θα κοιμάσαι... και τη ζεστή ανάσα σου να μπλέκεται στη δική μου! ..να πάρω κι εγώ λίγο από τον πυρετό σου... να γίνει το αίμα μου φωτιά... να νιώσω στο στήθος την καρδιά να σβήνει, καθώς θα ακουμπάει επάνω το μάγουλό σου..., να πέσω πλάι σου σε ύπνο γλυκό... ή σε θάνατο...
Είσαι φόβος, είσαι πόνος... είσαι η αγωνία ενός ονείρου, που δεν ξέρεις αν θα είναι γλυκό ή άσχημο τελικά...
Περπατώ ξιπόλυτη σ΄ένα σκοτεινό μονοπάτι γεμάτο αγκάθια. Εσύ κρατάς τη γραμμή... Σα βγάζεις τον ήλιο είναι ζεστά.. μα με τυφλώνεις... Σαν μου τον κρύβεις, τ'αγκάθια γίνονται καρφιά.. μα οι πληγές σπηλιές όπου φωλιάζει ο βυθός της θάλασσας και ο αγέρας των αιώνων...
Εσύ κρατάς τη γραμμή... Εγώ κρατώ το μαχαίρι....
Θέλω να νιώσω τη γροθιά σου να σπάει τα κόκκαλα, ...να γίνει χούφτα, αγκαλιά... να μαζέψεις την κουρασμένη μου ψυχή από χάμω και να την ρίξεις να σκορπίσει στα αστέρια!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου